చిన్న వార్త. పెద్ద కధనమైంది. ఎందరినో కదిలించింది. మా సిటీ పేజీలో వచ్చిన ఒక క్రైమ్ వార్తను చూసి రాసిన ఈ కధనం... ముగ్గురు అక్కచెల్లెళ్ళు ఒకే కుటుంబానికి కోడళ్ళుగా వెళ్లి పడిన కష్టాలు. ఏడు నెలల్లోనే తిరిగి వచ్చిన కూతుర్ల ను చూసి తల్లితండ్రులు పడుతున్న ఆవేదన... స్టొరీ నేను ఇష్టపడి చేసింది. కాని ఆ పల్లెటూరు స్వయంగా వెళ్లి రాస్తే ఇంకా బాగుండేది.
ఎంత బాగుందో కదా ఈ ఫోటో... ఇదే ఫీలింగ్ ఈ స్టొరీ రాయించింది. సూది దూరే సందిస్తే చాలు స్టొరీ అల్లెయడానికి. అదే పని చేశాను నేను కూడా. మహిళా పోలీస్ ప్రస్థానం, పురోగమిస్తున్న తీరు... ఈ కధనంలో వివరించాను. విశ్వరూపంలో వారానికో ఐటెం ఇవ్వడం బాగుంది. బయటకు వెళ్లకున్నా ఏదో ఇలా - నెట్టు - కొచ్చేయడం కూడా బాగుంది.
నా ఫిట్ నెస్ పేజి స్థానంలో వచ్చిన ఆర్ట్ కల్చర్ పేజి ఇది. దీనికి ఐటెం ఇమ్మన్నప్పుడు చాలసేపు ఆలోచించి, చించి ఒక అప్ కమింగ్ ఆర్టిస్ట్ ని పరిచయం చేశాను. సింపుల్ గ చెప్పాలంటే కొండను తవ్వాను ఎలుకను పట్టాను. అంతే.
కొన్ని వార్తలు రాసేటప్పుడు సెల్ఫ్ సాటిస్ ఫాక్షన్ ఇస్తాయి. కొన్ని రాసాక బోలెడంత గుర్తింపుని జాబ్ సాటిస్ ఫాక్షన్ ఇస్తాయి. రెండో తరహా ఆనందాన్ని అందించిన కధనమిది. మా ఇంటికి రా అమ్మ అనే శీర్షికన నేను రాసిన కధనం తో ఇద్దరు తల్లులను వారి పిల్లలు రా అమ్మ అంటూ గుర్తుపట్టి తీసుకువెళ్ళారు. అరుదుగా మాత్రమె మనకు దక్కే కొన్ని సంత్రుప్తులు ఇవి. వీటిని తరచుగా దక్కించుకోవాలంటే చేయవలసింది ఏమిటో నాకు ఇపుడు అర్ధమైనట్టే ఉంది. 
